Трансшекаралық ағын сулар мен халықаралық көлдерді қорғау және пайдалану туралы Конвенция (Су конвенциясы) 1992 жылы Хельсинкиде қабылданды және 1996 жылы күшіне енді. Конвенцияның Тараптары Біріккен Ұлттар Ұйымының Еуропалық экономикалық комиссиясы (БҰҰ ЕЭК) аумағында трансшекаралық суларды бөлетін барлық елдер болып табылады.
Су конвенциясы трансшекаралық су ынтымақтастығын және трансшекаралық жер үсті және жерасты суларын экологиялық тұрғыдан тиімді басқару және қорғау шараларын нығайтады. Конвенция су ресурстарын кешенді басқаруды, атап айтқанда бассейндік тәсілдерді енгізуді қолдайды. Конвенцияны жүзеге асыру Мыңжылдық Даму Мақсаттарына және су, қоршаған орта және орнықты даму бойынша басқа да халықаралық міндеттемелерге қол жеткізуге ықпал етеді.
Су конвенциясы трансшекаралық әсердің алдын алу, бақылау және азайту, трансшекаралық суларды ақылға қонымды және әділ түрде пайдалануды және оларды тұрақты басқаруды қамтамасыз етуді талап етеді. Сол трансшекаралық сулармен шектесетін Тараптар нақты келісімдерді жасау және бірлескен органдарды құру жолымен ынтымақтастықта болуға тиіс. Негіздемелік келісім ретінде Конвенция айрықша бассейндер немесе су тұтқыштар үшін екі жақты және көп жақты келісімдерді алмастырмайды; Керісінше, ол оларды жасау мен енгізуге, әрі қарай дамуына ықпал етеді.
2003 жылы Трансшекаралық сулар туралы конвенцияға БҰҰ ЕЭК аймағынан тыс елдерге қосылу үшін өзгерістер енгізілді. Түзету 2013 жылғы 6 ақпанда күшіне енді, Су конвенциясын бүкіл әлем бойынша трансшекаралық су ынтымақтастығы үшін құқықтық негізге айналдырады.
Конвенцияны жүзеге асыруға жауапты негізгі орган Тараптар Кеңесі болып табылады, онда Конвенцияны жүзеге асыру үшін барлық шешімдер қабылданады. Бұл орган Тараптардың трансшекаралық су ресурстарын басқару саясатын және көзқарастарын анықтауға және қайта қарауға жауапты. Отырыс сондай-ақ трансшекаралық сулар туралы екі жақты және көп жақты келісімдерді жасасу және жүзеге асыру барысында алынған тәжірибе туралы ақпарат алмасады және Конвенцияның мақсаттарына қол жеткізу үшін қажетті шешімдер қабылдайды. Тараптар үш жыл сайын өз жұмыс бағдарламаларын үш жылға әзірлеуге немесе алдағы үш жылға созады. Тараптардың кеңесi өзiнiң жұмыс бағдарламасын жүзеге асыру үшiн жасайтын органдардың ұйымдық құрылымы мен рөлiн де шешедi. Тараптар Кеңесі, сондай-ақ Конвенцияның басқа органдары туралы толығырақ: